روغن موتور سیکلت: تفاوت‌ها و نکات مهم در انتخاب

روغن موتور سیکلت: تفاوت‌ها و نکات مهم در انتخاب روغن مناسب

روغن موتور یکی از مهم‌ترین عوامل در عملکرد بهینه و عمر طولانی موتورسیکلت‌هاست. انتخاب روغن مناسب می‌تواند تأثیر زیادی بر روی عملکرد موتور و حفاظت از قطعات داخلی آن داشته باشد. در این مقاله به بررسی روغن موتور سیکلت و تفاوت‌های آن با روغن اتومبیل، به همراه استانداردها و ویژگی‌های مهم خواهیم پرداخت.

اهمیت روغن موتور

روغن موتور وظیفه حیاتی کاهش اصطکاک، خنک‌سازی و حفاظت از قطعات داخلی موتور را بر عهده دارد. موتور سیکلت‌ها اغلب در شرایط سخت‌تری نسبت به خودروها کار می‌کنند، از جمله دور موتور بالاتر، دمای عملیاتی بالاتر و بارگذاری بیشتر. استفاده از روغن مناسب نه تنها به بهبود عملکرد موتور کمک می‌کند، بلکه عمر مفید قطعات موتور، گیربکس و کلاچ را نیز به طور چشمگیری افزایش می‌دهد.

وظایف اصلی روغن موتور:

1. کاهش اصطکاک و سایش: روغن با ایجاد یک لایه محافظ بین قطعات متحرک، از تماس مستقیم فلز با فلز جلوگیری کرده و فرسایش را به حداقل می‌رساند.

2. خنک‌کاری: روغن گرمای تولید شده در اثر احتراق و اصطکاک را جذب کرده و به سیستم خنک‌کننده (یا جریان هوا در موتورهای هوا خنک) منتقل می‌کند.

3. پاک‌کنندگی: مواد افزودنی موجود در روغن، رسوبات حاصل از احتراق ناقص، اکسیداسیون و ذرات معلق را به خود جذب کرده و مانع از ته‌نشینی آن‌ها روی قطعات حساس می‌شوند.

4. آب‌بندی: روغن با پر کردن شکاف‌های کوچک بین رینگ پیستون و دیواره سیلندر، به آب‌بندی کمک کرده و راندمان حجمی موتور را بهبود می‌بخشد.

5. محافظت در برابر خوردگی: روغن با پوشش‌دهی سطوح فلزی، از زنگ‌زدگی و خوردگی در اثر رطوبت یا مواد شیمیایی ناشی از احتراق جلوگیری می‌کند.

تفاوت‌های روغن موتور سیکلت و اتومبیل

انتخاب روغن موتور سیکلت به دلیل ساختار منحصر به فرد این وسایل نقلیه، تفاوت‌های اساسی با روغن خودرو دارد. تفاوت اصلی در این است که در بسیاری از موتورسیکلت‌ها (به خصوص مدل‌های سنتی)، روغن موتور، گیربکس (جعبه دنده) و کلاچ (Wet Clutch) مشترک هستند.

۱. ترکیب مواد افزودنی (Friction Modifiers)

روغن موتور سیکلت:
روغن موتور سیکلت‌ها باید دارای فرمولاسیونی باشند که بتواند نیازهای سه سیستم مجزا (موتور، گیربکس و کلاچ) را همزمان برآورده کند. مهم‌ترین تفاوت، عدم وجود یا محدودیت شدید در استفاده از مواد افزودنی کاهنده اصطکاک (Friction Modifiers) است. این مواد که در روغن‌های اتومبیل رایج هستند (مانند مولیبدن دی سولفید) برای بهبود مصرف سوخت طراحی شده‌اند، اما در کلاچ‌های تر موتورسیکلت باعث لغزش شدید (Slippage) کلاچ می‌شوند و عملکرد آن را مختل می‌کنند. روغن‌های موتورسیکلت برای اطمینان از انتقال قدرت مناسب، باید خواص اصطکاکی مطلوب در صفحه کلاچ را فراهم کنند.

روغن موتور اتومبیل:
روغن‌های اتومبیل اغلب حاوی دیسپرسانت‌ها و مواد افزودنی ضد سایش با هدف به حداکثر رساندن راندمان سوخت (Fuel Economy) هستند که این مواد برای کلاچ موتورسیکلت مضرند.

۲. سیستم انتقال قدرت مشترک

روغن موتور سیکلت:
همان‌طور که اشاره شد، در بسیاری از موتور سیکلت‌ها، روغن موتور به طور مستقیم درگیر عملکرد گیربکس می‌شود. این بدان معناست که روغن باید دارای پایداری برشی بالا (High Shear Stability) باشد تا بتواند بارهای سنگین دندانه‌های گیربکس را تحمل کند و ویسکوزیته خود را از دست ندهد. همچنین باید دارای خواص تحمل فشار بالا (EP) برای محافظت از چرخ‌دنده‌ها باشد.

روغن موتور اتومبیل:
روغن اتومبیل معمولاً فقط برای موتور طراحی شده است و فاقد ویژگی‌های لازم برای تحمل فشارهای برشی و بارگذاری بالای گیربکس‌های دنده دستی موتورسیکلت است.

۳. دما و شرایط عملکرد (Heat and RPM)

روغن موتور سیکلت:
موتور سیکلت‌ها اغلب در دورهای بسیار بالاتری (RPM) نسبت به خودروها کار می‌کنند و سیستم خنک‌کننده آن‌ها (به خصوص در مدل‌های هوا خنک) ممکن است به اندازه سیستم‌های مایع خنک‌کننده خودروها کارآمد نباشد. در نتیجه، روغن موتور سیکلت باید بتواند دمای بسیار بالاتری را تحمل کند و در برابر اکسیداسیون در این دماها مقاوم باشد.

روغن موتور اتومبیل:
اگرچه موتورهای توربوشارژ خودروها دماهای بالایی دارند، اما طراحی و شرایط عملیاتی کلی موتور سیکلت باعث می‌شود که روغن موتور سیکلت نیاز به پایداری حرارتی بالاتری داشته باشد.

۴. ویسکوزیته (غلظت)

روغن‌های موتور سیکلت معمولاً در ویسکوزیته‌های مختلفی موجود هستند که به نیازهای خاص موتورسیکلت‌ها پاسخ می‌دهند. برای مثال، روغن‌های با ویسکوزیته‌هایی نظیر 10W-40، 15W-50، و 20W-50 بسیار رایج هستند. انتخاب ویسکوزیته باید بر اساس توصیه‌های سازنده (دفترچه راهنما) و شرایط آب و هوایی منطقه صورت گیرد.

استانداردهای کیفیت و درجه‌بندی روغن موتور

انتخاب صحیح روغن مستلزم درک استانداردهای بین‌المللی است که کیفیت و عملکرد روغن را تضمین می‌کنند. این استانداردها به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند: استانداردهای کیفیت عملکردی (مانند API) و استانداردهای ویسکوزیته (مانند SAE).

۱. استاندارد SAE (انجمن مهندسان خودرو) - گرانروی (Viscosity)

SAE (Society of Automotive Engineers) درجه‌بندی گرانروی یا ویسکوزیته روغن‌های موتور را تعیین می‌کند. این درجه‌بندی نشان‌دهنده مقاومت روغن در برابر جریان است که با دو عدد و یک حرف W (مخفف Winter) مشخص می‌شود.

[ \text{SAE } X\text{W-}Y ]

• عدد قبل از W (مثلاً 10W): نشان‌دهنده سیالیت روغن در دماهای پایین (عملکرد در هوای سرد یا هنگام استارت زدن سرد) است. هرچه این عدد کمتر باشد، روغن سردتر روان‌تر است.

• عدد بعد از W (مثلاً 40): نشان‌دهنده ویسکوزیته (غلظت) روغن در دمای عملیاتی بالا (حدود (100^{\circ}\text{C})) است. هرچه این عدد بزرگتر باشد، روغن در دمای بالا غلیظ‌تر باقی می‌ماند.

نمونه‌های رایج در موتورسیکلت:

• SAE 10W-40: یک روغن چند درجه‌ای بسیار رایج که عملکرد مطلوب در دمای پایین (10W) و پایداری مناسب در دمای بالا (40) را فراهم می‌کند.

• SAE 20W-50: مناسب برای موتورسیکلت‌هایی که در آب و هوای بسیار گرم کار می‌کنند یا موتورهایی با کارکرد بالا که نیاز به روغن غلیظ‌تر برای حفظ لایه محافظ دارند.

• SAE 10W-30: مناسب برای موتورهایی با طراحی جدیدتر یا شرایط آب و هوایی معتدل‌تر.

۲. سطح کیفیت API (مؤسسه نفت آمریکا) - کیفیت عملکردی

API (American Petroleum Institute) سطح کیفیت روغن موتورهای بنزینی را بر اساس عملکرد و قابلیت‌های آن طبقه‌بندی می‌کند. این سطح با حرف S (Service/Spark Ignition) و یک حرف انگلیسی دیگر که نشان‌دهنده نسل روغن است، مشخص می‌شود (مثلاً SN). هرچه حرف دوم در الفبا بالاتر باشد، روغن جدیدتر و با کیفیت‌تر است.

در زیر به برخی از مهم‌ترین سطوح کیفی API برای روغن موتور بنزینی اشاره می‌کنیم. اگرچه این استانداردها برای خودروها طراحی شده‌اند، اما اغلب روغن‌های موتورسیکلت نیز این درجه‌بندی را حمل می‌کنند و نشان‌دهنده کیفیت پایه روغن است (البته باید به استاندارد JASO نیز توجه ویژه شود).

استاندارد APIسال معرفی تقریبیویژگی‌های کلیدیمناسب برای موتور سیکلتSP۲۰۲۰جدیدترین سطح، حفاظت عالی در برابر احتراق زودرس (LSPI) و سایش زنجیر تایم در موتورهای مدرن توربو.موتورهای بسیار جدیدSN PLUS۲۰۱۸ارتقاء یافته SN، تمرکز بر جلوگیری از احتراق زودرس (LSPI) در موتورهای تزریق مستقیم توربوشارژ.موتورهای نسبتاً جدیدSN۲۰۱۰حفاظت قوی در برابر اکسیداسیون، رسوب‌گذاری، بهبود کارایی در دمای پایین و کاهش مصرف سوخت.گزینه رایج و خوب برای اکثر موتورهای مدرنSM۲۰۰۴بهبود خاصیت پایداری در برابر اکسیداسیون و کاهش آسیب به سیستم‌های کنترل آلایندگی نسبت به SL.موتورهای مدل میانهSL۲۰۰۲عملکرد بهتر نسبت به SJ، مناسب برای موتورهایی با فناوری ساخت ۲۰۰۲ به بعد.موتورهای قدیمی‌تر اما هنوز قابل استفادهSJ۱۹۹۷مناسب برای موتورهای تولیدی بین سال‌های ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۲.موتورهای دهه ۹۰SH تا SAقبل از ۱۹۹۶استانداردهای بسیار قدیمی که محافظت بسیار محدودی ارائه می‌دهند و به هیچ وجه برای موتورهای مدرن توصیه نمی‌شوند.فقط برای موتورهای بسیار قدیمی (کلاسیک)

نکته مهم: برای موتورسیکلت، همیشه علاوه بر API، به استاندارد JASO نیز توجه کنید.

۳. استاندارد JASO (سازمان استاندارد خودروی ژاپن) - حیاتی برای موتورسیکلت

JASO (Japanese Automotive Standards Organization) استانداردی اختصاصی برای روغن موتور سیکلت است که به طور خاص بر عملکرد در سیستم‌های انتقال قدرت موتورسیکلت (به ویژه کلاچ تر) تمرکز دارد. این استاندارد حیاتی‌ترین پارامتر برای انتخاب روغن موتورسیکلت است.

الف) JASO MA و MA2 (برای کلاچ تر):
این استانداردها برای موتورسیکلت‌هایی طراحی شده‌اند که روغن موتور، گیربکس و کلاچ در یک محفظه مشترک قرار دارند (Wet Clutch). این استانداردها تضمین می‌کنند که روغن دارای ضریب اصطکاک مناسبی برای عملکرد صحیح کلاچ است و از لغزش جلوگیری می‌کند.

• JASO MA: کیفیت استاندارد برای کلاچ تر.

• JASO MA2: نسخه پیشرفته‌تر MA با ضریب اصطکاک کمی بالاتر برای اطمینان از انتقال قدرت بهتر در شرایط سخت و پرفشار (مانند موتورهای پرقدرت). این استاندارد برای اکثر موتورسیکلت‌های اسپرت و شهری توصیه می‌شود.

ب) JASO MB (برای کلاچ خشک):
این استاندارد برای موتورهایی طراحی شده است که کلاچ آن‌ها از موتور جداست (مانند برخی اسکوترها یا موتورسیکلت‌های خاص). روغن‌های MB می‌توانند حاوی مواد افزودنی کاهنده اصطکاک باشند که برای موتورهای کلاچ تر مضر هستند. هرگز نباید از روغن JASO MB در موتورسیکلت‌های کلاچ تر استفاده کرد.

۴. استاندارد ACEA (انجمن خودروسازان اروپا)

ACEA (Association des Constructeurs Européens d’Automobiles) بیشتر در اروپا مورد استفاده قرار می‌گیرد و دسته‌بندی‌های دقیق‌تری برای عملکرد در شرایط سخت و حفاظت از سیستم‌های پیشرفته ارائه می‌دهد.

• ACEA A3/B3 یا A3/B4: نشان‌دهنده روغن‌های عملکرد بالا با پایداری حرارتی عالی و قابلیت تحمل در برابر برش و سایش. این سطوح معمولاً برای موتورهای قدرتمندتر و یا شرایط عملیاتی سنگین مناسب هستند.

ویژگی‌های کلیدی روغن مناسب برای موتور سیکلت

انتخاب روغن مناسب باید بر اساس مجموعه‌ای از ویژگی‌ها باشد که نیازهای منحصر به فرد موتور سیکلت را برآورده سازد:

۱. گرانروی (ویسکوزیته) مناسب

گرانروی روغن باید دقیقاً مطابق با توصیه‌های سازنده موتورسیکلت باشد که معمولاً در دفترچه راهنما ذکر شده است. این امر به خصوص در مورد درجه SAE اهمیت دارد.

اثرات ویسکوزیته نامناسب:

• ویسکوزیته خیلی پایین (رقیق): در دمای بالا لایه محافظ نازک می‌شود، سایش افزایش می‌یابد و فشار روغن در سیستم کاهش می‌یابد.

• ویسکوزیته خیلی بالا (غلیظ): در دمای پایین، روغن به سختی پمپاژ می‌شود (استارت سرد سخت)، مصرف سوخت افزایش می‌یابد و پمپ روغن تحت فشار قرار می‌گیرد.

۲. مقاومت در برابر اکسیداسیون و حرارت

روغن باید توانایی حفظ خواص روانکاری خود را در دماهای عملیاتی بالا (که در موتورسیکلت‌ها متداول است) داشته باشد. اکسیداسیون باعث غلیظ شدن روغن، تشکیل لجن و افزایش اسیدیته می‌شود که منجر به خوردگی قطعات می‌شود. روغن‌های سینتتیک (تمام مصنوعی) معمولاً مقاومت بهتری در برابر حرارت نشان می‌دهند.

۳. قابلیت پاک‌کنندگی بالا

روغن باید بتواند رسوبات حاصل از احتراق ناقص، ناخالصی‌ها و آلاینده‌های میکروسکوپی را حل کرده و به صورت معلق نگه دارد تا در هنگام تعویض روغن از سیستم خارج شوند. این خاصیت از ایجاد لجن و گرفتگی مجاری روغن جلوگیری می‌کند.

۴. سازگاری با کلاچ موتور سیکلت (JASO MA/MA2)

این مهم‌ترین نکته است. اگر موتورسیکلت شما کلاچ تر دارد، حتماً روغنی با استاندارد JASO MA یا MA2 انتخاب کنید. استفاده از روغن‌های حاوی مواد افزودنی کاهنده اصطکاک (مانند برخی روغن‌های اتومبیل یا JASO MB) باعث می‌شود کلاچ به درستی درگیر نشود و یا در هنگام درگیری، دچار لغزش شده و صفحات کلاچ به سرعت ساییده شوند.

۵. نوع روغن (معدنی، نیمه سینتتیک، تمام سینتتیک)

• روغن معدنی (Mineral): ارزان‌ترین نوع است، اما پایداری حرارتی و طول عمر کمتری دارد و برای موتورهای قدیمی‌تر یا کارکردهای سبک مناسب است.

• روغن نیمه سینتتیک (Semi-Synthetic): ترکیبی از روغن معدنی و سینتتیک است. تعادل خوبی بین قیمت و عملکرد ارائه می‌دهد و برای اکثر موتورسیکلت‌های شهری و روزمره مناسب است.

• روغن تمام سینتتیک (Full Synthetic): بهترین محافظت، پایداری حرارتی و عملکرد در دماهای بسیار بالا و پایین را فراهم می‌کند. برای موتورهای پرقدرت، مسابقه‌ای یا موتورهایی که در مناطق گرمسیر کار می‌کنند، توصیه می‌شود.

مرور دقیق‌تر استانداردهای API (تکمیل شده)

همان‌طور که اشاره شد تعیین سطح کیفی روغن موتور بنزینی با حرف S و یک حرف دیگر انگلیسی مشخص می‌شود. در زیر به صورت دقیق‌تری به برخی از مهم‌ترین سطوح کیفی API برای روغن موتور بنزینی اشاره می‌کنیم:

استاندارد SP

این سطح کیفی در حال حاضر جدیدترین و به‌روزترین نوع روغن به حساب می‌آید که از سال ۲۰۲۰ معرفی شده و می‌تواند حفاظت بیشتر و روانکاری بهتر برای موتورهای توربوشارژ تزریق مستقیم نسل جدید به دنبال آورد. تمرکز اصلی آن بر جلوگیری از احتراق زودرس با اشتعال کم (LSPI) و محافظت از سیستم‌های کاهش آلایندگی مدرن است.

استاندارد API SN PLUS

این استاندارد در سال ۲۰۱۸ تعیین شده و برای جلوگیری از احتراق زودرس در موتورهای توربوشارژ تزریق مستقیم ایجاد شده است. در واقع این سطح کیفی روغن موتور نوع اصلاح‌شده و ارتقایافته سطح کیفی SN به شمار می‌رود تا هم نیازهای روانکاری موتورهای توربوشارژ تزریق مستقیم را تامین کند و هم تا حد امکان از احتراق زودرس جلوگیری به عمل بیاورد.

استاندارد API SN

کیفیت استاندارد API SN در سال ۲۰۱۰ وارد عرصه شد و برای موتورهایی که با فناوری جدید از این سال به بعد تولید شده‌اند، گزینه مطلوبی به حساب می‌آید. خاصیت ضد رسوب‌گذاری، ضد اکسایش، روانکاری مطلوب، عملکرد مناسب در دمای پایین و کاهش مصرف سوخت، از ویژگی‌های روغن‌هایی با استاندارد SN به شمار می‌رود.

استاندارد SM

این سطح کیفی روغن موتور نیز برای خودروهای مدل ۲۰۱۰ به بعد مناسب است، با این تفاوت که فرمول شیمیایی و مواد افزودنی داخل آن نسبت به سطح SN کمی ضعیف‌تر است و قدرت محافظت و پوشش‌دهی به اندازه استاندارد SN را ندارد.

استاندارد SL

این نوع سطح کیفی روغن موتور API برای موتورهای بنزینی مناسب است که فناوری ساخت آنها به سال‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۵ مربوط می‌شود. فناوری ساخت بهتر از مدل SJ و هماهنگی با استانداردهای زیست محیطی از ویژگی‌های این سطح کیفی به حساب می‌آیند.

استاندارد SJ

این استاندارد کیفی روغن برای موتورهایی با فناوری ساخت متعلق به سال ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۲ مناسب است. در نتیجه بسیاری از خودروهای تولید داخل که از همان موتورهای قدیمی با فناوری سه دهه گذشته استفاده می‌کنند، می‌توانند از این نوع روغن بهره ببرند.

استاندارد SH

فناوری این نوع روغن به موتورهای سال ۱۹۹۶ برمی‌گردد و برای موتورهای جدیدتر خیلی کارایی ندارد. از لحاظ حفاظت از موتور، جلوگیری از اکسیداسیون و رسوب‌گذاری نیز خیلی مطلوب عمل نمی‌کند. با این حال هنوز در کشور ما خودروهای قدیمی وجود دارند که با این با این نوع روغن موتور همخوانی خواهند داشت.

استاندارد SG

این نوع استاندارد متعلق به موتورهای بنزینی با فناوری ساخت سال ۱۹۸۸ و قبل از آن است و از لحاظ خواص ضد اکسایش، ضد رسوب و ضد سایش چندان مطلوب عمل نمی‌کند. اما به هر حال نسبت به سطوح استاندارد کیفی پایین‌تر، در بحث اکسایش و مقاومت در برابر سایش کارکرد بهتری ارائه می‌دهد.

استاندارد SF

این فناوری متعلق به سال ۱۹۸۸ و قبل آن است و برای موتورهای فعلی مناسب نیست. این درجه از روغن موتور خاصیت زیادی در برابر ایجاد رسوب درون موتور خودرو ندارد. ولی از لحاظ مقاومت در برابر اکسید شدن و خواص ضد سایشی نسبت به کیفیت SE در شرایط بهتری به سر می‌برد.

استاندارد SE

روغن‌هایی با درجه کیفی SE برای موتورهای با فناوری قبل از سال ۱۹۷۹ میلادی مناسب است. ماهیت این نوع از روغن مشابه دو سطح قبل آن است با این تفاوت که خاصیت ضد رسوب‌گذاری، ضد اکسایش، ضدزنگ زدگی آن نسبت به سطوح قبلی بالاتر است و خواص بهتری ارائه می‌دهد.

استاندارد SD و SC

این دو سطح کیفی روغن هم جزو ضعیف‌ترین و قدیمی‌ترین روغن‌های موتور به حساب می‌آیند با این تفاوت که روغن‌های SD خواص ضد زنگ بیشتری دارند و پایداری و مقاومت بهتری در برابر اکسایش نشان می‌دهند. روغن SD متعلق به سال ۱۹۷۱ و روغن SC برای موتورهایی با فناوری قبل از سال ۱۹۶۷ طراحی شده است.

استاندارد SB و SA

این دو سطح کیفی روغن جزو ضعیف‌ترین و قدیمی‌ترین روغن‌های موتور به حساب می‌آیند. روغن SA در واقع همان روغن پایه بدون هیچ‌گونه ماده افزودنی است که از نفت خام به دست می‌آید. اما روغن SB دارای مقداری افزودنی است که خواص ضد اکسایش و ضد سایش بیشتری نسبت به روغن پایه با درجه کیفی SA دارد و به هیچ وجه برای خودروهای جدید توصیه نمی‌شود. فناوری روغن SB مربوط به سال ۱۹۵۱ به قبل است و روغن SA به عنوان روغن پایه در سال‌های ۱۹۳۰ و قبل از آن رواج داشت.

جمع‌بندی استانداردهای کلیدی برای انتخاب روغن موتورسیکلت

 در موتورسیکلتSAEویسکوزیته (غلظت)تعیین عملکرد در دماهای مختلفAPI (حرف دوم)کیفیت عملکرد کلی موتورنشان‌دهنده فناوری ساخت روغنJASO MA/MA2عملکرد کلاچ و گیربکس حیاتی‌ترین استاندارد برای موتورسیکلت‌های کلاچ ترJASO MBموتورهای کلاچ خشک (اسکوترها)عدم استفاده در کلاچ تر

# روغن موتور دوزمانه (Two-Stroke Oil - 2T)
عملکرد و تفاوت‌ها
موتورهای دوزمانه (2T) به دلیل ساختار متفاوت، به روغنی نیاز دارند که بتواند همراه با سوخت (بنزین) بسوزد. این روغن مستقیماً به مخزن سوخت اضافه می‌شود (یا توسط سیستم تزریق روغن تزریق می‌گردد) و وظیفه روانکاری پیستون، دیواره سیلندر و یاتاقان‌های میل‌لنگ را بر عهده دارد. برخلاف روغن 4T، روغن 2T به عنوان روانکار گیربکس یا کلاچ عمل نمی‌کند و اصلی‌ترین ویژگی آن، **سوختن پاک و ایجاد حداقل رسوب و دود** است.
# استانداردهای روغن دوزمانه (2T)
روغن‌های دوزمانه با استانداردهای خاصی درجه‌بندی می‌شوند که به قابلیت‌های آن‌ها در کنترل دود، رسوب‌گذاری و سایش اشاره دارد:
*۱. استاندارد API برای 2T:**
*API TC:** رایج‌ترین استاندارد برای موتورسیکلت‌ها و اسکوترهای دوزمانه با حجم متوسط تا بزرگ. این سطح محافظت مناسبی در برابر سایش و تشکیل رسوب ارائه می‌دهد.
 *۲. استاندارد JASO برای 2T (حیاتی‌ترین):**
استاندارد JASO عملکرد روغن را بر اساس میزان دود (Smoke)، رسوب‌گذاری (Deposit) و گشتاور اصطکاکی (Torque) ارزیابی می‌کند.
*JASO FC:** سطح کیفی بالاتر، با کاهش قابل توجه تولید دود و رسوب‌گذاری، که برای موتورهای مدرن‌تر توصیه می‌شود.
*JASO FD:** جدیدترین و بالاترین سطح کیفی، که عملکرد بهتری در پاک‌کنندگی موتور (Detergency) و پایداری حرارتی نسبت به FC دارد. این بهترین گزینه برای موتورهای دوزمانه پرقدرت است.**
۳. استاندارد ISO (سازمان بین‌المللی استاندارد):**
این استاندارد اغلب در کنار JASO ذکر می‌شود:
*ISO-L-EGC:** معادل تقریبی JASO FC
*ISO-L-EGD:** معادل تقریبی JASO FD (کیفیت بسیار بالا و عملکرد ضد دود عالی)
### نکته مهم در استفاده
هرگز از روغن 4T (روغن موتور اتومبیل یا موتورسیکلت چهارزمانه) در موتور دوزمانه استفاده نکنید. روغن 4T برای سوختن طراحی نشده و باعث تجمع شدید رسوب کربنی در محفظه احتراق، پورت‌های اگزوز و شمع شده و در نهایت منجر به آسیب جدی و از کار افتادن موتور می‌شود. همیشه از روغن مخصوص 2T و با نسبت مخلوطی که توسط سازنده موتورسیکلت توصیه شده است، استفاده کنید.

نکات مهم در تعویض روغن موتور سیکلت

تعویض به موقع روغن موتور سیکلت از اهمیت بالایی برخوردار است:

1. زمان تعویض: فاصله زمانی تعویض روغن معمولاً کوتاه‌تر از خودروهاست. در شرایط عادی، تعویض هر ۳۰۰۰ تا ۵۰۰۰ کیلومتر (بسته به نوع روغن و توصیه‌های سازنده) توصیه می‌شود. اگر در شرایط سخت (ترافیک سنگین، آب و هوای گرم، رانندگی اسپرت) استفاده می‌کنید، این فاصله باید کوتاه‌تر شود.

2. فیلتر روغن: همیشه هنگام تعویض روغن، فیلتر روغن را نیز تعویض کنید تا از گردش مجدد آلاینده‌ها در موتور جلوگیری شود.

3. سطح روغن: پس از ریختن روغن جدید، با استفاده از گیج یا پنجره دید، سطح روغن را بررسی کنید و مطمئن شوید که بین حداقل و حداکثر سطح مشخص شده قرار دارد.

بیشتر بخوانید: اهمیت تعویض روغن موتورسیکلت

نتیجه‌گیری

انتخاب روغن موتور مناسب برای موتورسیکلت شما نه تنها به بهبود عملکرد موتور کمک می‌کند، بلکه عمر آن را نیز افزایش می‌دهد. با توجه به تفاوت‌های روغن موتور سیکلت و اتومبیل (به ویژه در بحث مواد افزودنی برای کلاچ و گیربکس)، مهم است که حتماً از روغن‌هایی که دارای استاندارد JASO MA/MA2 هستند، استفاده کنید. علاوه بر آن، ویسکوزیته (SAE) و سطح کیفیت عملکردی (API) باید با توصیه‌های سازنده مطابقت داشته باشد.

اگر به دنبال خرید روغن موتور سیکلت با کیفیت هستید، می‌توانید از محصولات ما در فروشگاه آنلاین ما دیدن کنید. ما بهترین و باکیفیت‌ترین روغن‌ها را برای شما فراهم کرده‌ایم.